Blog

Στις αίθουσες των μικρών τάξεων υπήρχε πάντα ένα ξύλινο επιδαπέδιο αριθμητήριο. Με τον άβακα, όπως λεγόταν παλιά, οι μαθητές μάθαιναν τις βασικές πράξεις, την πρόσθεση την αφαίρεση και τον πολλαπλασιασμό. Ο άβακας είναι ο πρόδρομος των αριθμομηχανών και των ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Ο φρεσκοβαμμένος μαυροπίνακας στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς ήταν το σήμα κατατεθέν κάθε αίθουσας, Στα διαλείμματα ο επιμελητής μαθητής της τάξης ήταν υποχρεωμένος να τον καθαρίζει με βρεγμένο σφουγγάρι, αλλά και να υπάρχουν πάντα κιμωλίες. Σήμερα με την εξέλιξη της τεχνολογίας, συζητούμε για την αντικατάσταση του “μαυροπίνακα” με διαδραστικούς πίνακες στις αίθουσες και τις ψηφιακές …

Η δασκάλα είχε – εκτός των απολύτως θετικών στοιχείων, μια μορφή λιγάκι πιο «μαλακή» από εκείνη του άντρα δασκάλου. Αν και αφού το πιο ισχυρό παιδαγωγικό όπλο στα χέρια τους συμβολικά και κυριολεκτικά ήταν το ξύλο, αν κάποια δασκάλα ήταν κάπως φιλική με τα παιδιά, οι γονείς εξέφραζαν φόβους μήπως χαλάσει τα παιδιά τους! Συνήθως οι …

Έτσι ακριβώς ήταν ο δάσκαλος της εποχής ο οποίος ήταν εκπρόσωπος της γνώσης. Τα εκπαιδευτικά εργαλεία του ήταν φυσικά τα βιβλία, ο πίνακας με τις κιμωλίες, το αριθμητήριο, οι χάρτες . Βασικό όμως εργαλείο του ιδιαίτερα για την διαπαιδαγώγηση και συμμόρφωση των μαθητών ήταν η βέργα. Ο φόβος και ο τρόμος των παιδιών όλων, αφού …

Οι σχολικές αίθουσες ήταν γεμάτες. Οι τοίχοι ήταν διακοσμημένοι στο μεγαλύτερο μέρος τους από εικόνες ηρώων (Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης κλπ). Στις Εθνικές Εορτές τις στεφάνωναν με κλαδιά δάφνης. Κύριο χαρακτηριστικό της αίθουσας ήταν οι χάρτες. Χάρτες γεωγραφίας, φυσικής ιστορίας, ιστορικοί, μυθολογίας κλπ. Πάντα στο κέντρο του τοίχου και πάντα πάνω από τον μαυροπίνακα ήταν η εικόνα …